Artykuł
Historia powstania Gminy Kamień
Najstarsze ślady osadnictwa na terenie gminy wskazują na lata 10000-8000p.n.e. Pochodzące z epoki żelaza i brązu materiały archeologiczne dowodzą obecność kultury łużyckiej. W okresie wpływów rzymskich na teren Puszczy Sandomierskiej zapuszczali się nieliczni myśliwi, którzy byli przedstawicielami ludności zaliczanej do tzw. kultury przeworskiej. Opuścili oni lasy po najeździe azjatyckich Humów w końcu IVw.n.e. Od tego czasu po wiek XIV na terenie Puszczy Sandomierskiej nie było żadnego stałego osadnictwa.
W średniowieczu tereny obecnej gminy Kamień należały do Ziemi Sandomierskiej, a cała Puszcza Sandomierska do domen królewskich. Kilka kilometrów na wschód od obecnej wsi Łowisko, skraj puszczy stanowił przybliżoną granicę między Królestwem Polskim a Rusią Halicką. Do połowy XVIw. tereny te, poza niewielkimi osiedlami były bezludne. Po podboju Rusi Czerwonej, król Kazimierz Wielki zainicjował kolonizację pogranicznych puszcz i karpackich lasów. Akcja ta zaowocowała lokacją kilkuset wiosek na terenie Małopolski. Wieś Wola Kamień została ulokowana na tzw. „surowym korzeniu" przez króla Stefana Batorego w 1578r. Król miał sprowadzić osadników, którzy łany pod swoje gospodarstwa mieli wykarczować w Puszczy Sandomierskiej. Przywilej nakazywał założenie królewskiego folwarku sołtysiego a także 20 lat od tzw. „wolnizny" (stąd nazwa wsi Wola). Z biegiem lat wieś przybrała nazwę Kamień i do roku 1772 nieprzerwanie należała do dóbr królewskich. Prawdopodobnie kilkanaście lat później powstała wieś Łowisko na bazie leśnej osady w dobrach rudnicko-kopackich. Od 1593 do 1624r. dziedzicami tych dóbr byli Katarzyna Lipnicka i jej mąż Piotr Uliński z Uliny herbu Dołęga. Po nich byli Gniewoszowie Wnorowscy herbu Kościesza (1624 - 1658), a następnie Witowscy herbu Jastrzębiec (1659 - 1666). Od 1680 do 1781r. co kilkanaście lat zmieniali się jego właściciele, m.in. Załuscy (1667 - 1690) herbu Junosza, Drzewieccy (1690 - 1697) herbu Nałęcz, Sołtykowie (1697 - 1727) - założyciele kościoła w Łętowi, Potoccy (1727 - 1781) herbu Pilawa. W 1781r. Wincenty Potocki sprzedał wioski Janowi Chryzostomowi Grabińskiemu. Po jego śmieci w roku 1808 dobra kupili Białkowscy, którzy byli właścicielami do 182r. Po ich śmierci majątek ponownie został wystawiony na licytację. W roku 1840 nabył je Wilhelm br. Hompsch. Hompeschowie byli właścicielami terenów do 1898r.
W roku 1657 tereny Kamienia zostały kompletnie zniszczone przez kozacko-węgierskie wojska księcia siedmiogrodzkiego Jerzego Rakoczego. Dzieła destrukcji dopełniły działania wojenne wojsk rosyjskich (1768 - 1772). Między 1775 a 1785r. Galicję podzielono na 18 cyrkułów, m.in. rzeszowski, w którym znalazły się Kamień i Łowisko. Wkrótce gminę Kamień zasiedlili osadnicy niemieccy zmieniając nazwę na Steinau.
Początkowo puszczańskie osady w rejonie Kamienia należały do parafii p.w. Św. Wojciecha Biskupa Męczennika w Bielinach. Prawie przez ćwierć wieku Kamień należał do parafii rudnickiej, gdzie znajdował się kościół p.w. Św.Trójcy. Po wybudowaniu kościoła p.w. Matki Bożej Szkaplerznej w Górnie, wieś Kamień i Łowisko wydzielono ze starej parafii i przydzielono do parafii p.w. Narodzenia NMP w Woli Jeżowej. W latach 70. XIXw. Kamień liczył 4408 mieszkańców, z tego 1422 wiernych należało do parafii w Jeżowem, a 2513 do parafii w Górnie.Właścicielem majątku ziemskiego w Kamieniu był Eugeniusz hr. Kiński herbu Syrokomla. Dobra te obejmowały 130 mórg roli i 2559 lasu. W 1891r. społeczność wiejska poczyniła starania o budowę kościoła parafialnego w Kamieniu. W 1901r. kościół p.w. Najświętszego Serca Jezusowego w Kamieniu został konsekrowany, a w 1907r. stał się kościołem parafialnym.
W 1933r. zreformowano ustrój wsi. Połączono jednowioskowe gminy i posiadłości dworskie w gminy zbiorowe. Utworzono wtedy zbiorową gminę Kamień.
Herb Gminy Kamień
Żadne z sołectw gminy Kamień nie posiadało w przeszłości praw miejskich. Dlatego nie mogły posiadać samorządowych znaków. Dopiero po 1785r. zaistniała taka szansa, gdyż w zaborze austriackim poszczególne sołectwa stanowiły jednowioskowe gminy i miały prawo do tzw. „ pieczęci rustykalnej". Z tego prawa skorzystały zapewne wioski gminy Kamień. Niewykluczone, że od II połowy XVIII do 1848r. właściciele majątków ziemskich używali indywidualnych pieczęci, celem uwierzytelnienia dokumentów. Chodzi o tzw. „pieczęcie dominalne", noszące najczęściej herb właściciela wsi. Na terenie gminy Kamień takimi pieczęciami mogli się posługiwać Potoccy z Łańcuta, którzy byli właścicielami ziemi przez kilkadziesiąt lat. W kancelariach niektórych majątków ziemskich w międzywojennej Polsce, w tym woj. lwowskiego, do którego należały wioski gminy Kamień jako część powiatu niżańskiego stosowane były herby rodowe właścicieli, np. herb Leliwa Tarnowskich. Zachowana pieczęć wsi Kamień z połowy XIXw. Nosi cechy pieczęci dominalnej. Jednak mieszkańcy sołectw powinni utożsamiać się z gminnym herbem, flagą i pieczęcią.
Obecnie dla gminy Kamień przyjęty jest herb przedstawiający na czerwonym tle złotego sokoła stojącego na srebrnym kamieniu. Umieszczony w projekcie herbu wizerunek srebrnego kamienia nawiązuje do nazwy największej wioski gminy - Kamienia. Złoty sokół odwołuje się do wielowiekowych tradycji łowieckich i sokolniczych tych terenów, kiedy to polowali tu kolejni królowie polscy: począwszy od króla Władysława Jagiełły do Stanisława Augusta Poniatowskiego, a mieszkańcy tych terenów organizowali je i w nich uczestniczyli. Sokół jest podobnie jak róg myśliwski jest symbolem łowiectwa. HERB GMINY KAMIEŃ
Barwy użyte w herbie mają symboliczne znaczenie. Złoto (żółcień) symbolizuje Boski majestat, objawienie Ducha Świętego, glorię zmartwychwstania, szlachetność, wspaniałomyślność, życzliwość, Słońce, topaz, złoto i światło. Srebro (biel) natomiast to symbol czystości, uczciwości i lojalności oraz pokory, a także Księżyca, perły, srebra, wody i pokoju. Czerwień zaś to barwa krwi Odkupiciela, symbol Syna Bożego oraz Boskiego pomazańca (króla). Oznacza też miłość, dzielność, poświęcenie i żarliwość. Jest barwą Marsa, rubinu, ognia i wojny.
